Meble w stylu vintage to podróż do przeszłości i sięgnięcie po najlepsze trendy z lat minionych. To niepowtarzalne, często nadgryzione zębem czasu meble z duszą, które urzekają eleganckim designem i sentymentalnym charakterem. Czym dokładnie wyróżniają się meble w stylu vintage i jak wykorzystać je w mieszkaniu?

Meble w stylu vintage i w stylu retro — czy to to samo?

Meble w stylu vintage i retro często są ze sobą mylone, a obu pojęć używa się zamiennie. Jednak, mimo że jedne i drugie czerpią z przeszłości, różnią się od siebie zasadniczo.

Meble w stylu vintage to autentyczne wyposażenie pochodzące z dawnych czasów. Uważa się, że aby zaliczyć jakiś element do tego stylu, musi on mieć przynajmniej 20 lat. Obecnie meblami vintage nazwiemy więc sprzęty wyprodukowane najpóźniej na początku lat 2000.

Meble w stylu vintage to zatem oryginalne wyposażenie z odpowiednim stażem. Czy jest to zatem pojęcie tożsame z antykami? Otóż jedynym, co odróżnia antyki od rzeczy vintage, jest wiek. O ile meble w stylu vintage muszą mieć minimum 20 lat, o tyle antykami nazywa się rzeczy przynajmniej 100-letnie.

Meble vintage to zatem te, mające od 20 do 100 lat. Oznacza to, że z czasem kolejne elementy wchodzą do kanonu tego stylu, inne zaś, nazbyt już wiekowe, z niego wypadają.

Meble retro

A co z meblami retro? Przecież to styl, który również nawiązuje do estetyki XX wieku. To przedział czasowy, który wedle definicji “łapie się” w ramy vintage. Otóż zasadniczą różnicą jest to, że meble w stylu retro są inspirowane dawnymi czasami, ale nie pochodzą z nich bezpośrednio.

Meble retro to zatem sprzęty nowe, produkowane (i projektowane) współcześnie. Widzimy w nich wyraźne nawiązania do trendów sprzed lat, ale często również elementy nowoczesne. Doskonałym przykładem jest kolekcja Retro. To wykonane z meble litego drewna dębowego lub bukowego inspirowane PRL-owskimi klasykami.

Mamy tu zatem charakterystyczne meble skrzyniowe — np. komodę czy witrynę z zaokrąglonymi, wysuniętymi ponad górne blaty bokami i dekoracyjnymi listwami maskującymi pod korpusami.

Uwagę zwracają też meble tapicerowane — fotele czy sofa ze stylizowanymi podłokietnikami. Proporcje tych mebli, skośne nóżki i ogólny design przywodzą na myśl kultowe projekty Józefa Chierowskiego i Henryka Lisa, ale w formie uwspółcześnionej.

Takie detale nadają tej kolekcji wyraźnego charakteru retro. Jednocześnie widzimy tu również nawiązania do nowoczesności. Gładkie fronty bez żadnych żłobień i zdobień, proste uchwyty i doskonale dobrane proporcje oraz ergonomiczne profilowanie wprowadzają współczesną nutę. Pozwalają też na pierwszy plan wysunąć naturalny rysunek usłojenia drewna i jego ciepłą, piękną barwę. Nie są to też meble produkowane masowo i budżetowo, jak to było z większością sprzętów w PRL-u. To eleganckie, solidne i wyjątkowo estetyczne nowoczesne projekty w duchu tamtych lat.

Meble retro to zatem nowe, stylizowane wyposażenie, podczas gdy meble vintage są oryginałami z dawnych lat.

Czym charakteryzują się meble w stylu vintage?

Meble w stylu vintage trudno jednoznacznie scharakteryzować, ponieważ mogą to być elementy z różnych dekad i o różnej estetyce. Początki tego stylu datuje się na wiek XX, kiedy w Stanach Zjednoczonych zaczęto dostrzegać piękno i funkcjonalność wiekowych projektów. Stanowiły one alternatywę dla rodzących się trendów minimalistycznych i surowego modernizmu. Wprowadzały do wnętrz ciepło i nutę sentymentalizmu. Z czasem jednak ustąpiły miejsca nowoczesnym rozwiązaniom projektowym.

Nowe życie w meble w stylu vintage tchnięto na początku wieku XXI. Zyskały popularność m.in. na fali trendów ekologicznych. Wykorzystanie starych sprzętów pozwala bowiem ograniczyć negatywny wpływ na środowisko. Rozkwitła więc moda na pchle targi, na których wyszukiwano stare meble, często do samodzielnego odrestaurowania.

Obecnie meble vintage to przede wszystkim te z lat 70. 80. i 90. XX wieku, choć w Polsce popularne są również wcześniejsze dekady — lata 50. czy 60. To oczywiście bardzo różne formy i wzornictwo, szczególnie że styl vintage nie ogranicza się do projektów rodzimych, ale pozwala sięgać po estetykę z całego świata.

Meble rodem z PRL-u

Dla polskich wnętrz w stylu vintage charakterystyczne stały się jednak powroty do designu z lat PRL-u. Meble te przez długi czas były niedoceniane, kojarzyły się bowiem z niezbyt wesołym okresem naszej historii, a także z tandetą i kiczem. Obecnie jednak najlepsze projekty z tego okresu wracają do łask ze względu na wyjątkową funkcjonalność, niebanalne formy oraz ciekawe, stojące w wyraźnej opozycji do współczesnego minimalizmu wzornictwo.

We współczesnych mieszkaniach pojawiają się zatem klasyczne meblościanki w stylu mebli Kowalskich oraz komody, witryny czy regały z kultowej spółdzielni Ład. To klasyczne meble o skrzyniowych formach, koniecznie podniesione na wysokich nóżkach odsłaniających podłogę i najczęściej wykończone na wysoki połysk.

Wracają także klasyczne meble do jadalni, a więc designerskie krzesła, np. kultowe Patyczaki, fornirowane stoły na wysoki połysk czy praktyczne ławy i stoliki takie jak model Jamnik lub T-46.

Popularność mebli w stylu vintage jest na tyle duża, że zakup oryginałów może być trudny, coraz częściej więc stosuje się nowe, stylizowane meble. Trzeba jednak pamiętać, że jeśli chcemy zachować twardego ducha vintage, powinny być to dokładne odwzorowania dawnych projektów. Osoby mniej restrykcyjne z powodzeniem mogą też mieszać oryginały (i ich reprodukcje) z dobrze wykonanymi, nowymi projektami w stylu retro.

Jak wprowadzić meble w stylu vintage do mieszkania?

Meble w stylu vintage mają nawiązywać do minionych epok. Są sentymentalnym wspomnieniem przeszłości, ale nie całkowitym do niej powrotem. W stylu vintage nie chodzi bowiem wcale o dokładne odtworzenie aranżacji z mieszkania naszych dziadków. To estetyka dla indywidualistów, eksperymentatorów i osób odważnych.

Meble w stylu vintage doskonale współgrają z wyposażeniem o nowoczesnym charakterze. Mogą być ciekawym kontrapunktem we wnętrzach minimalistycznych lub powiewem świeżości w aranżacjach klasycznych. Nie chodzi przecież o to, by zamieszkać w muzeum. Kluczem jest urządzenie mieszkania w sposób estetyczny, z dystansem i poczuciem humoru. Wnętrza z meblami w stylu vintage mają inspirować i przywoływać wspomnienia, ale mają też być praktyczne, wygodne i przytulne.

Meble w stylu vintage wprowadzą ciekawy twist do aranżacji skandynawskich, które charakteryzują jasne barwy, ciepło i wykorzystanie drewna. Doskonale sprawdzają się także w wystroju industrialnym. Wnętrza loftowe świetnie przyjmują wszystko, co ma swoją historię. Zgrabne, wykończone na połysk meble vintage idealnie przełamują chłód betonowych czy ceglanych ścian, wprowadzając do mieszkania przytulny klimat.

Oczywiście meble w stylu vintage sprawdzą się także we wnętrzach eklektycznych, w których łączy się rozmaite style. Ważne w tym przypadku jest jednak odpowiednie dobranie wyposażenia. Eklektyzm to nie chaos i losowe zestawienie elementów “z innej parafii”. Kluczowa jest tu harmonia, którą osiągniemy dobierając, meble o różnej formie, ale np. w tym samym kolorze i proporcjach. Styl eklektyczny jest trudny i wymaga dużego wyczucia oraz zachowania umiaru, ale efekty mogą być zniewalające.

Vintage — meble z duszą

Warto też pamiętać, że meble w stylu vintage to sprzęty z duszą i swoją indywidualną historią. Warto je więc eksponować i nadawać im specjalne miejsce w aranżacjach. Idealnie sprawdzą się jako kontrapunkty i mocne, wyraziste akcenty na tle wyposażenia w innych stylach.

Nie zawsze też warto takie meble odnawiać i restaurować. Ślady zużycia mogą te sprzęty wzbogacić wizualnie. Będą świadczyć o ich historii i oryginalnym pochodzeniu.

Tak samo, jak trudno jest jednoznacznie scharakteryzować meble w stylu vintage, tak trudno też podać konkretne rady dotyczące ich wykorzystania. Są to bowiem sprzęty z różnych czasów, o różnym designie. Każdy taki mebel należy więc rozpatrywać indywidualnie. Brak zasad to oczywiście pewne utrudnienie, ale też ogromne możliwości i szansa na wyrażenie swojej autentycznej osobowości. Urządzając wnętrze z meblami vintage, warto więc zdać się na intuicję i pozwolić ponieść się wyobraźni.